در روزگار قدیم چون آب چشمه مزرعه کلانترشور مزه بود اهالی برای این که اب خوردن داشته باشند مجبور بودند از آب باران استفاده کنند . باید آب باران را ذخیره و از آن استفاده می کردند . واضح است که باید آب انبار را خارج از روستا می ساختند تا آب که از بیابان اطراف در اثر بارش باران روان می شد باین آب انبار ها هدایت کنند . این آب انبار ها همه بدون شیر بود و تقریبا رو باز مثل آب انبار اردشیر خدامراد و آب انبار بهرام خسرو و آب انبار مزرعه حاجی که از زیر ریگ بیرون آورده بودند . روانشاد بهرام خداداد که سفری به هندوستان رفته بود بعد از باز گشت باین فکر افتاد که باید آب انباری ساخته شود که سقف داشته باشد و بجای این که ظرف را درون آب انبار بگذارند و پر کنند شیری داشته باشد که ظرف را زیر شیر اب انبار بگذارند و اهالی اب سالمتری بنوشند .تصمیم گرفت پول جمع کند و اب انباری که شیر داشته باشد و رو باز نباشد بسازد از اینرو در سفر دیگری که به هندوستان داشت بسراغ زرتشتیان بمبئی رفت و از انها برای ساخت اب انبار کمک مالی خواست و مقداری پول هم جمع کرد تا اینکه روزی گذرش به مغازه کیخسرورشید خسرو افتاد و جریان ساخت اب انبار را برایش تعریف کرد . کیخسرو گفت هرچه پول از مردم گرفتی به انها باز گردان من هزینه ساخت اب انبار می پردازم در صورتی که کسی مسئول ساختن آن بشود و بعد از این که تمام شد پول سه شبانه روز اب علی اباد که شما می گویید شیرین است را من می پردازم همرا ه با هزینه مسیری که اب علی اباد به اب انبار برسد.درصورتی که سر در اب انبار سنگی بنامگانه برادرم روانشاد گشتاسب رشید خسرو نصب نمایید . بهرام خداداد قبول کرد و با حواله ای به ایران امد و پول حواله را گرفت و بدنبال مسئولی گشت که مسئولیت ساختن اب انباررا قبول کند تا این که بهرام ماندگار این مسئولیت را پذیرفت و در سال 1312 شمسی کار ساخت اب انبار به پایان رسیدو تابلویی به این مضمون بر سر در ان نصب کردند که هنوز هم باقی است ( فرزانه خیر اندیش کیخسرو رشید خسرو نصر ابادی از وجه خویش بنامگانه برادر خود مرحوم گشتاسب رشید خسرو نصر ابادی این اب انبار را در مزرعه کلانتر ساخته که اهالی از ان استفاده کنند و اب بردارند و بنوشند و کیخسرو بانی مزبور رابه دعای خیر یاد
نمایند و طلب امرزش روان مرحوم گشتاسب رشید را از یزدان امرزشگر خواستار باشند ) روان همگی شاد و کار نیکشان چراغ راه ما باد .
درباره این سایت